Wefayî - Ela Ey Saqîy Mestan

Ela ey saqîy mestan! Be heqqî pîrî meyxane
Be gerdiş bêne camî mey be yadî çawî canane

Eman ey mutrîbî meclîs be heqqî tarî rohanî
Bila bê nexmekey sazit ke awî awrî hîcrane

Eto ey rohekem saqî, eto ey `umrekem mutrîb
Peyapey lêde çeng û ney, demadem bêne peymane

Be tîrî xemze bimlawênewe zulfim le gerden ke
Beser hatûme meydanit, be dil bot bûme nîşane

Eger şewqî cemalî to nebê min mest û heyranim
Leberçî bote bulbul gul, çira boç bote perwane

Le şewqî toye sermeste, be zewqî toye pabeste
Eger `arîf le ke`beyda, eger kafir le butxane

Le şîrînî cemalî toye rojî rûnî leylaye
Eger ferhadî sergerdan, eger mecnûnî dêwane

Demêkî mest û bîmarim, demêk bêhoş û hoşyarim
Çi kes nazanî derdî min, meger ew çawe kalane

De her helqêkîda sed dil giriftare denalênê
Serî zulfî perêşanit meger zincîrî şahane

Henasey `aşiqan ba netgirê bêmirwetî takey?
Btirsê ey gulî nazik beden lew bayî ziryane

Eger zulfit wekû min `aşiqî rûy to nîye boçî:
Serapa têk çuwe kewtote berpêt dest û damane?

Traza dugmekey sîney, be yarîy zulfî hat xemze
Beyan berbû lelay çîn, baxeber bin tîre barane

Wefayî bo gulêkî serubala şêt û şeydaye
Wekû qumrî denalênê wekû bulbul xezelixwane

Wefayî ( 1844 - 1902 )