A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U W X Y Z
Seydayê Tîrêj - Kalo û Kerê Xwe
213 Xwendin
0 Ecibandin
Asoya Helbesta Kurdî

Seydayê Tîrêj - Kalo û Kerê Xwe

Esrê êvara înê, kincê xwe min lixwekir
Ji bajêr derketim der, qesta gerê min dikir

Hêdî hêdî dimeşyam, kalek rastî min dihat
Lê zû kerê xwe dajot, kalo xwe j`min diparast

Min jêre got:Raweste,rawestî û dinerî
Min rê girt û çûme cem, ku çav bi hêstir û girî

Dema gihîştibûm cem, rojbixêrek min lê da
Min got:Kalo metirse, ma çima rê te berda

Kela girî ket qirikê, nema devê wî gerî
Hêstir li rû bûne rêz, deng ji kalo hat birrî

Hinek li rû dikenyan, dilê wî min xweş dikir
Bêhna wî hate ber wî, pirsiyarek min jê kir

Min got:Kalo ji ku tê, niha û tê herî ku
Got:Kurê min guh medê, dikim herim li min zû

Got:Min barekî êzing, îro anîbû bajêr
Bi vê pişta xwe yî xûz, li vî kerê xwe yê nêr

Min bar dabû bi sê pela, bi dilekî xweş û geş
Da hin xwarin bikirim, ji bo kurê xwe`y nexweş

Mîrecî hate cem min, got:Bide heqê weznê
Ewî pelek ji min stand, ma bû du pel bi tenê

Paşê yekî dî dihat, çente di bin milê wî
Got:Bide min îstîhlak, yek jî ji wan min da wî

Di pey gumrikçî dihat, wî jî pelek ji min xwest
Pelê dawî min dayê, bi diljarî min da dest

Li xanê bû kerê min, ez hatibûm kerê xwe
Xancî jî hate cem min, wî jî dixwest heqê xwe

Kurtanê ker min jê kir, min danî cem wî rehîn
Polî poşman vegeryam, tu va halê min dibîn

Serpêhatya min ev e, tu ka navê xwe bibêj
Min keserek vedida, min got: navê min Tîrêj.
Şîrove

Ka tu şîroveyeke giranbuha li vê helbestê nakî?

Helbestên din ên Helbestvanî/ê