Seydayê Tîrêj - Êmîşê Welat

Carek tu ji bircê were, da ez te bibînim
Ez dil bi birînim

Ew neqşê xweda, ku li te danîne bixwînim
Derdan birevînim

Porê te yê sor, qirmizî wek agirê Zerdeşt
Min dil jar û sermest

Da şîşê li ser wî agirê sor bigerînim
Dil pê bikewînim

Ew çav û birû herdu wekî tîr û kevan in
Awir nejdevan in

Êrîşin li dil herdem bi nalîn û enîn in
Hêstiran dirijînin

Ew dêmên te cana her bi xwe sêvên Xelat in
Êmîşê welatin

Der jîna ciwanî ger ku carek wan bibînim
Dîwane dimînim

Lêvên te yê nazik bi xwe fîncana şerabê
Yan şûşa gulabê

Rojê şahiya ez dê li ser xwe bireşînim
Pê kêfa xwe bînim

Ew herdu memik yek jê bi xwe kanya Firat e
Yek ava heyat e

Rengê Xidirê rahê durust xwe bi te gehînim
Pê can bivejînim

Pêş û qublegeha aşiqanî ey perî tu
Latê Azerî tu

Dergeha li ber pûtxaneyê ez dê şikînim
Te bi kotek derînim

Birhîmê zeman im ez li der xakê Rehayê
Can û dil tebayê

Sed Homan û Nemrûd dê bi qurban bigerînim
Te ji dest wan derînim

Belqîzî li ser textê Seba tu bi emr û ferman
Pertava dil û can

Asef bi xwe me navê xweda ez ku bixwînim
Tev birce te bînim

Zîna min tu yî îro li bajarê Cizîrê
şehzad û emîrê

Manendê Memê îro di çala çil herîn im
Pir jar û hezîn im

Rehmê bike carek tu li Tîrêj bê wefayê
Beske vê cefayê

Ma dengê min nakî her bi fîxan û girîn im
Ez merdê evîn im.