Seydayê Tîrêj - Afîtab

Ey afîtab rewşa dinê
Her dem ji bareş der dibî
çaxê ku tu d`çî ber bi xwar
çima tu jar û zer dibî

Pir zer dibî ew gewd û qurs
Xuya dikî bi lerz û tirs
Nadî kesî yek peyv û pirs
çaxê ku tu têwer dibî

Tişkî veşirtî tê heye
Ne`l gor hiş û hayê me ye
Ma qey tu ne b`destê xwe ye
Tenha tu bê hiner dibî

Roja meyî rohnî û geş
Tu tim dikî tarî û reş
Laşê me tim xav û nexweş
Pê mest û lal û ker dibî

çavên me par nabin b`şewê
Em ser didin dewra xewê
Cihan bi tatûla ewê
Bê lebt û bê tevger dibî

Ey şah û serdarê zeman
Semtek dirêj û pir giran
Davêje ser xakî cîhan
Rohnî ji ber ezber dibî

Xesma ku bê sûc û sebeb
Tu l` me dikî tarî û şeb
Xuyaye ku tu b` qehr û kerb
Ji dûryê azer dibî

çaxê diçî ava ji ber
Perdake reş davêje ser
Tarî dibî her cih û der
Lê Ehrîmen keşwer dibî

Keşwer dibî lê Ehrîmen
Dijminkî dijwar û kevin
Neyarê tuxmê ins û cin
Dunya ji ber kerker dibî

Hespa xwe yî boz wek nigar
çawa didî destê neyar
Peya dibî ew lê siwar
Hember te ew berber dibî

çawa didê vê firsetê
Vê tac û al û şewketê
Zanim nema j`destê te tê
Rengê te şah û ser dibî

Êdî me xweş nasî ji hev
Ku felsefa Zerdeşte ev
Sûnda b`xudanê roj û şev
Her kes ku pê bawer dibî

Ev bîr û bawerya mine
Du hêz li dunyayê hene
Hurmiz, Ehrîman yê dine
Ta ku cîhan ezber dibî

Hember hevin ew herdû hêz
Tim wek hevin bê meyl û mêz
Tîrêj bese qir mek tu pêz
Tev ku tu pê perwer dibî.