Selamî Esen - Mirina Helbestbar

çavên me
li pêşberî qorziyên gildîn
perpitîne

lingên me
di nav odeya xizan a nasnameyî de
dirêj bûne

destên me
ji ber fatûreyên bêalabûnê
sor bûne

laşên me
bi hestiyên şîva li qesrê
nixumîne

êdî bibare:
“eger em li ser dara tûyê -qestînoka be jî
li rastî çûkek werin,
teqez em ê wê bikujin”

û wê nebêjin:
“rebenan bi tenê helbest ve-dixwarin
dîsa helbestê ve-xwarin
û mirin!..”