Sebrî Botanî - Gulbihar û Xalxalok

şîrînê xalxalokê
Rengînê delalokê

Xalxalokê b’lezîne
Deşt û çiya b’hejîne

Ha bigre vê pisyarê
Evîna dilê yarê

Here mala xalê min
Gazî ke hevalê min

Ji malê bêtin derê
Xatrê dilê dilberê

Bêtin han û hewarê
Ser kanîka qesarê

Min hiş û bîr nemaye
Gelo bo çi vemaye?

Canê şirîn bo wî ye
Bê wî evîn bo çî ye?

Xalxalokê biriştim
Bo çi hosa’ vehiştim

Li ser darê dinyayê
Bê wî min sebir nayê

Fatmoka çavbelek im
Ber dilê wî gelek im

Ew dil e, ez kakil im
Yanî ko nîva dil im

Ez gul im, ew bilbil e
Evîna me ji dil e

Dilê min textê wî ye
Kilîl bi destê wî ye

çîçeka çilkezî me
Tinê li nav rezî me

Li ser ava lîlavê
Seyrana bûk û zavê

Dinya me kesk û şîn e
Bihar e, dema jîn e

Tev dar û gul û giya
Wek behişt in ev çiya

Xemlandî ne seranser
Sor û sipî, kesk û zer

Ciwan û geş pîroz in
Gulçîçek û lîloz in

Hezar nifş û nîşan in
Nêrgiz, gul û rîhan in

Keyf û xweşî û seyran e
Firfira perên teyran e

Cot cot in nêr û mê ne
Ji her alî ve têne

Hindek hêşta bê nav in
Li her cihî belav in

Kesk û sor û sipî nin
Têr huner û evîn in

Li gor dilê me saz in
Kew û bilbil awaz in

Ji min kêm e têhna wî
Gul bim li ber bêhna wî

Mizgîn bo te dilê min
Dê bêtin bilbilê min

Tu X’dê ey dil bê xem be
Hişyarê gav û dem be

Ji dûroka bextê min
Bersiv giha destê min

Ez dizanim ew çend e
Seyda ye, hunermend e

Hunerê wî bo çî ye?
Ger ni zanit gul kî ye?

Gula cotyar û pala’
Van pismam û kurxala’

Pakij dikin deviya’
Nûjen dikin zeviya’

Xweşmirov in mîna me
Nîşan in bo jîna me

Gundê Malta, 1961