Osman Sebrî - Marşa Aştiyê

Xortê çak rabe zû me divê dilşadî,
Serxwebûn, aştî, serbestî, azadî,
Van tiştan her divê pir xebat, west û xwîn,
Berî me sed hezar, sed hezar têde çûn,
Kolîdar bûne har, wan divê ceng û şer,
Di vê rê pirr didin dolaran zêrê zer,
Agirê şer dadan, Koriya bû dûje,
Tang û top qembele xwîna wan dirêje,
Ev hemî di rêya dewlemendên çillek,
Dimirin kiç û kurr, mêr û jin lek bi lek,
Mehêlin şer bibe aştî ol û jîn,
Em bira tev hemî, bo çi ev girr û kîn,
Sor û gewr, reş û zer, em yekin tev bira,
Hemiyan yek rê ye, yek raman, yek çira,
Mesîhî, Mûsewî, Mislîman, hemdem in,
Mecûsî, eyzedî, tev kurrên Ademin,
Me dive aştî, naxwazin şer û bend,
Bimirin kolîdar şerrxwazên dewlemend,
Her bijî aşitî, aşitîxwaz bijîn,
Serbilind, serfiraz her wekî baz bijîn.