Osman Mehmed - Kêvjal

`kêliyeke mirî mirî me
kêvjal kêm çariyek im`
tenê maye tvîlkek, na, tenê tvîlkek maye li ser kavilê zimanê min; ne kedî dibe, ne koç dike, ne jî êm nas dike.
bêrîkirinê dimale ji ser çavê min. di camê de dixwêne; asê dike û vedike asoyê. perende çi peyveke har e! mîro çi çîrokeke haş e! tvîlk heye bo siyan bihêle û şopan rake?!
zarnehiştê!
îro rabûme ji binya wê tehtê, lê deşta min ew çende teng e asîman rûnanê lê!
tvîlk li keviya peyvê, vegire qelaçên bêzariyê, ji perrên xwe daweşîne kêferata vê dinyaya sayî!..