M. Zahir Ertekin - Nalînek Beyhûde: Leyla ye Dil

Dil bi kanîya huzûrê, herikî herikî gehiştê
Bi rutba qenc a serayê, bi girî û gazî gehiştê

Di ser min de şopên çolan, di hundir’d rabûna avan
Şemitîna’d kaşên bûzan, nigên min gehişte qissetê

Ez herîyek berdayî bûm, nav bênderên kayê de bûm
Di kewarên sayî de bûm, hingê gîhame ‘izzetê

Dikelin nazîyên dilan, li derve coş e heyelan
Poşmanî re tune lîlan, herkesî ber bayê xwe tê

Herkesî sed waxek heye, giranbarî û nalîn heye
Sewtên şewatî pê re ye, tev dixwazin kerametê

Heya heye dikitin xîret, ji bo dinê kin cinnet
Li me şaş rabûye niyyet, kirasê dinyayê’l me tê

Qirik li min zuwa maye, rijyam tev çûm li ber ba ye
Digrîm nazivre leyla ye, heyrana destê Qudretê

Hinav li min hedimîn şaş, kelam tev min dibine kaş
Bêje bêje herijîm baş, veger divê’j jehriyyetê

Bêhna hilma êşê’d ceger, kişandîye hem dev hem der
Hundir li min xirbe-heder, heywax bênêre’l zulmetê

Qulhuwella qunit wecceht, dixûnim lê tev keft û left
Nizanim me’neya ebcet, gelo çawa bêjim ne te

Meriv pêşî dibêj kî me, zikrê Celîl dike qîme
Divê ku xwe bike lîme, paşê xwe bavêje rehmetê

Zahir eger tu zahir î, di batin de tu xafil î
Ji gunehan kûr bahir î, te ne ‘eyb û fediyyetê