M. Zahir Ertekin - Can Tefîya; Êdî Nema

Em bi cahê te xelas bin ey nebî
Ruh û canê me fîda canê te bî
Bateyî

parçeyek ji dilê ‘işqê bûm
bûme kevir
çîrokek serê çiyê bûm
ketim xwar
derman nema

parîkek ji wê sêwrê bûm
bûme hevîr
haveyn nema

arvanê hestên wî bûm
teşt qulupî
herikî av
tîyên parsekîyê li rê
avahî nema

min dilek hilanî hilnehat
pêşîyê kenîya
seqema sibehê lê da
vemirî paşê
‘hişk bû
‘ewrên wê bar kirin
hêvîyên şînhatî qurmiçîn
tebat nema

kesat e îro hemiyet
fanûsa ‘işqê bi xwê ye
zuwa bûme ji dilînan
bê êş dikelin xem
bablîsok bê rawestan min difirkînin
tirs jî nema

çîroka ‘işqê wefiya
rijîya xwelîya wê
moxila wê zuwa bû
hûr hûr qelîya
dendik dendik helîya
can tefîya
hêsir nema

li rastê maye rastî
xwedîyên rastîyê nema
sibat e lê xeyîdîne ‘ewr
bereket wenda ye
xêr û ber nema

Xewdaya!
di rengên însanan de mirî
di laşên mirovan de herî
digindirin
her der bi ‘ewrên herbê hûnandî
mirovahî di bin lingan de sayî
heya nema
edeb nema