M. Zahir Ertekin - Azar û Efxanên Di Dil

gerdûnê dîsa te kul kir, derd û efxanên di dil
bayê kerbê te li ser kir, nalîn û feryadên di dil

ketme baxçê nûristanan çûme nav rez û bîstanan
diçim cem pîr û ciwanan, kêm nabin zarînên di dil

dicivin li ser hev dilînan, dizarin her wekî dînan
dilivin şubhê birînan, hayho û hewarên di dil

kî dibê evîn ne kor e, ne pejnek ji sêla sor e
ez dibêm şûjin û doj e, bendeke qewî ye di dil

roj diborin weke avê, deng dernayê qet ji yarê
dinalim sibh û êvarê, tevî xemanên di dil

kengî dibînit wesletê, kengî, dê çit ev xefletê
her wekî bayê xelwetê, nû kir ev derdê di dil

di dil de şîn dibin birîn, xemê yarê nema aş in
ava kewsera yarê, dê kengî derman ke di dil

bayê felekê ji jor, dê xwe berde nav hinavan
her wekî marekî kor bê, êrîşê hundire di dil

mîna rewzê ez li bendê, dipêm ez berkenên te
dê kengî vebite derî, da ku aş bin kulên di dil

kanîya ‘işqê teqîya, hêvîya rojê weşîya
erd û ezman tev hejîya, digel fixanên di dil

ey dilo bes birêje, agirê ‘işqê disoje
serîyan bes biêşe, bes bugvêş azaran di dil

batinê xwe ger te hel ket, şûn de li zahir veger
wê çaxê tofana ‘işqê, dê bibit baskên di dil