Îsmaîl Silêman Hacanî - Dîmenek Westiyayî

nîvşev e û
li bedena vî çiyayê kal,
û pir kendûkor
hemû tişt spî xuyane
ji nêzîk û dûr,
berf spî ye, kevir spî ye, dar spî ye
li warçepên çemê Keşanê kefa spî ye
li ber qurmê darê,
pora pîrê spî xuyaye,
ew zarokê li ber sîngî,
dêm geş û rû spî ye
tinê vê nîvşevê
bextê min û perde
reş û tarî ye
rêvîngek bi rê dihêt û dibêt:
-hey lo lo, hey lo lo, hey lo lo!
nîvşev e û
li dehmena vî geliyê kûr
hemû deng û dûr
dibine yek,
û dihên, nêzîk û dûr
keniya dînan,
şeqşeqa çingînên peryan
gaziyên guhînan,
lorîna bayî,
hurmehurma avê
şirîqêna birusiyan
û lûrîna gurên birsî,
nêzîk û dûr dihêt
rêvîngek bi rê dihêt û dibêt:
-hey lo lo, hey lo lo, hey lo lo!
Dayikê;
vê nîvşevê
ne Mûsa pêxemberê sihêrbend im
gopalê xwe bikime kox û te bihewînim
ne îsayê nûranî me
dayinekê ji ku ve bînim
(da) zarokê te firşik bikim,
hinav û zaman bikewînim
ne mîrê ecina me
`erşê stiya Zîn bo te bînim
tinê, sibe digel elindê
dest û tibilên min
xweş tevr û bêr in
dê berfê vedim,
wî gumtilê berfê ji ber sîngê te rakim
û di nav de veşêrim
destê te germ kim û bikevime ser rê
vêca tu bêje û ez dê vegêrim:
-hey lê lê, hey lê lê, hey lê lê