Hesen Polat - Biratiya Me

Biratî,
Ne mîna min,
Ne jî mîna te ye.
Min te ra got bira,
Bê şiphe.
Her tiştê xwe parva kir jî te ra.
Min tim da, qet negirt,
Te tim girt, qet neda.
Ez dilteng, kelgîrî bûm,
Dema min tengahîya te bîst û dît.
Min tim kir, ku xwe bigîhînim te,
Derd û kulê te parva bikim.
Bi biratî,
Kul û keserê te belav bikim.
Te dît û bîst halê min.
Tu carî min ra kar neketî.
Dema ez biratî hatim cem te,
Te destê xwe dirêjî min nekir.
Alîkarîyê cîh biêlîne,
Te daf û dolax hanîn serê min.
Te biratîya min a dilê pak,
Ji bona menfeeta du rojê dunê,
Herimand û xeripand.
Biratîya yek alî,
çîn neman hanîn serê min.
Dîsa jî ez hişyar nebûm.
Min bi nezantîya xwe,
Bi navê biratîya şaş,
Dest bi mafên xwe berda.
Te bi daf û hîletî,
Bi navê biratîya şaş,
Mafên min dest min girt.
Ne ez hişyar bûm,
Ne jî çavên te yên nebar têr bûn.
Mîna hemû şaşîyan,
şaşitîya biratîya me jî,
Bi distarê demê hat hêrdin.
Kî neheqîyê mal ava kirîye?
Ku mala te jî bê avakirin.
çirûska mûma derewîyan.
Heyan serê sibê,
Tu carî neşewtîye.
Biratîya rastî,
Ne zaliman,
Ne jî mazlûman,
Tehemmûl dike.
Biratîya me yê şaş bimire jî,
Biratî,
Navbera Camêran da,
Heyan hebûna însanîyetîyê,
Jîyane xwe didomîne,
Heyan roja qîyametê,
Keleka xwe,
Behra dilên pak da,
Bi rûmet û bi dilxweşî digerîne,
Rêwîyê xwe,
Geh vî alî,
Geh wî alî.
Sîyar û peya dike.
Qet bîra xwe meke!
Biratî,
Xwestina ji bona xwe,
Ji bona birayê xwe jî,
Xwestine.