Furûx Furûxzad - Vejîneke Din

hemû hebûna min ayeteke tarî ye
mîna ku te di hundurê xwe de dubare bike
ber bi dembeyaniyên bişkivîn û şînbûnên bêdawî ve min axîn kişandiye, ax
min di vê ayetê de tu
bi dar û av û êgir ve fitrûm kiriye

dibe ku jiyan
kolaneke dirêj be, ya ku her roj jinek bi zembîlekî tê re derbas dibe
dibe ku jiyan
werîsek be, ku mêrek bi wî, xwe bi şax ve dadileqîne
dibe ku jiyan sebiyek be ku ji dibistanê vedigere
dibe ku jiyan vêxistina cigareyekê be, di navbera rehaweta du hevhembêzan de
yan jî derbazbûna segêj a rêborekî be
ku kum ji serê xwe diavêje
û bi rêboriyeke din bi lêvkenî û bê watedêr dibêje “ beyanî baş”

dibe ku jiyan ew kêlîya ku sergirtî be
ku awirên min, di reşka çavên te de xwe wêran dike
û di vê hisê de ye ku
ez ê wê bi bîrbirina heyvê û bi dîtina zulûmatê hîn bibim

di odeya ku bi qasî tenêtiyekê ye
dilê min
bi qasî evînekê ye
li bihaneyên xwerû yên xweşbextiyên xwe dinihêre
li têkçûna xweşik a gulên di guldankê de
li şitlên ku te di baxçeyê xaniyê me de çandî ye
û li awazên qenarîyên ku
bi qasî pencereyekê dixwînin

ax …
ya ku ji min re mayî, ev e
ya ku ji min re mayî, ev e
û ya ku ji min re
asîmanek e ku daleqandina perdeyekê, wê ji min distîne
ya ku ji min re mayî, daketina ji pêlekaneke xopan e
û bi tiştekî di rizîbûn û geriyanê de li eslê xwe vegerîn e
ya ku ji min re mayî, gerîna bi xwînî di baxê bîranînan de ye
û di dayîna kedera dengekî wan de ye ku ji min re bêje:
“ji destê te hez dikim”

destê xwe di baxçe de diçînim
ez ê şîn bibim, dizanim, dizanim, dizanim
hechecîk di çalokek tiliyên min ên hibrî de
dê hêk bikin

Guharan bi du guhên xwe ve dikim
ji du gêlasên cêwî
û neynûkên xwe bi pelên stêregulê dixemlînim
kuçeyek heye li wir
kurikên ku aşiqê min bûn, hê jî
bi heman porên needilî û gerdenên zirav û lingên zeîf
li bişirîneke bêguneh a keçikekê dihizirin ku şevê wê
bi xwe re xwe bibin

kuçeyek heye ku dilê min ew
ji warê zaroktiya min dizî ye

sefera hecmekî li ser xêzika zemên
û bi hecmekî ducanîkirina xêzika hişk a zemên
hecmek ji dîmeneke xwedî agah
ya ku ji mêhvaniya awêneyê vedigere

û wisa ye
kesek dimire
û kesek dimîne
tu nêçîrvanî di cihoka ku dikevin çala kirêt de, mircanekî
dê nêçîr neke..

ez
periya biçûk a xemgîn
nas dikim ku di okyanûsekê de cihwar bûye
û dilê xwe di neyekî qamişîn de
lê dide bi aramî, bi aramî
periya biçûk a xemgîn
di şevê de bi maçekê dimire
û di dembeyaniyê de bi maçekî dê were dinyayê

Ji Farisî: Muhsîn Ozdemîr