A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U W X Y Z
Ferhadê Içmo - Nîv Bi Nîv
297 Xwendin
2 Ecibandin
Asoya Helbesta Kurdî

Ferhadê Içmo - Nîv Bi Nîv

Iro serî saxiye
Sibe qîr û gaziye
kula dilê her yekî
li vê jînê nêvciye

guhned zêr û dolara
bibîn rewşa itara
jiyan pelek roniye
bi kulîlkên bihara

bihar bihara dile
ne nêrgiz û sorgule
bihar tê wek her cara
lê dilê me bi kule

kula dil bê dermane
dermanê rast viyane
ê dilê wî bi kul be
kulîlk jêve xuyane

xuyane gul û kulîlk
li pêş çava her kêlîk
me ji dest xwe berdane
çi ji dûr û çi nêzîk

nêzîk ji me bi dûr ket
em şiyar bûn xewn raket
ew hêviya hîn çêlîk
ji hêlîna xwe derket

derket xwe berda ezman
kund û qertel lê civyan
hêvî ji jor hate xwar
bask û serî l’hev geryan

hêvî tenê ne bese
ê bê dost be ne kese
ê bê war û bê yar be
li ba xwedê terese

hêv’yê biçîn nebêj tew
guh ned pirsa hek û lew
ê ji sibê bitirse
naghêje gula bedew

hêvî gule sed car ax
xebat ave emin ax
bik û bispêr ê li jor
danwa li ser werîs rax

raste werîs zirave
tu bi hiş û bi çave
xelk ji heyvê derbasbûn
lê dewla te bê ave

dewl bi pîna xemilî
tîş û perçe bûn gulî
li ser rez û werzên hev
em tevde bûne kullî

di werz nema yek dendik
darên rez jî bûn textik
piştî wan rez û werza
em bûne şîva beytik

hinek şîvin hin paşîv
li nav hev ket zêr û zîv
sitûna me hate xwar
ji ber kurmê Nîv Bi Nîv

Nîv bi Bîv ka çi bende
rêzanê wê lewende
geh li vir û geh li wir
tim rêwî û revende

revendekî bê zozan
di xwaryê de xweş hozan
Eflatûnê kurdaye
li ba wî kesê nezan

zanebûna bê behwer
zuha dike şaxên ter
dûre ji vê rêza reş
kesê bi bîr û perwer

kesê Perwer li pêşe
berê wîna li kêşe
ji nav lêvên axîna
kul û derda dikêşe

kul û derdê me yekin
birîna kevn venekin
dara bav û bapîra
ji binîde jênekin

jêkin şaxê hişk û zer
donê gazê berdin ser
arî ji wî çêtire
heger rokê negre ber

yê bê ber be li jînê
sebtê dispêre înê
çendî rind û ciwan be
ne hêjaye nerînê

biner li rewşa hingê
bûye nîşana cengê
her yek xwezya xwe tîne
bi wê naz û çelengê

çelegî qet ne rehe
por bi meqes û şehe
çendî tengî dûm bike
dawya şevê Sibehe

sibeh kanya hêvyaye
tişt di tûrik nemaye
heger çê be peyva min
ji yezdan ve xuyaye

bi hêvîme ji yezdan
me dûr nexe ji kerwan
kulmek ax ew bide me
li ser xakê Kurdistan

ro ket zerkê bû êvar
zivistanek rût û sar
dawya not û pêncaye
malik va bûn sed û çar.

28.12.1995
*Kovara Jîn, hj: 33, 1999, şam.
Şîrove

Ka tu şîroveyeke giranbuha li vê helbestê nakî?