Fatma Savci - Lîsa

Lîsa!
pê dihesim,
destên te bi ewrên pembûyî yê zarokatiya min ve asê man
û piyên te Xecîcokên sor yên Newrozê ji xwe re birin…

Zanim dilê te perperîka şîn bû li ser gula hîroyê datanî
Bejna xewna te bilind…

Tu bi qedrê çiyê kî Lîsa, nebêje êdî dişikim difirînê de
Bihesibîn ku tu stêrikeke pêxistî yî de destana evînê de
û li ser banên şevên havînê,
Di himêza destanên kevnar de
her du çavên zarokiya me ber bi te ve ne…

Baskên xwe fireh veke qubanê,
hîna ji xewna me ya şîn re heftê û heft firîn hene…

(Ev helbest bo keça delal Lîsa çalan e)
Ji hejmara 9`an ya kovara Rozayê