Ezîz Xemcivîn - Hevala Min

Li benda berbangê,
roniya sozê
û nerîna peymanê,
hevalê... hevalê...
kengî
ew dara, em civandin,
wê qîr ke stranê?
bayê hênik,
çarîka bûkaniyê
ji ser riwê te rakê?
û heyva çarde şevî
hêlîna me
li sîwana xwe avakê?
hevalê... hevalê...
kengî
li fala fincanê
zar û zêç bêne dîtin..?
û şevîna laleşê
perestina {feqîr û evdalê}
bihêre
evîn û kela germ
li dilê buhiştê...!!
çem û çem
firişt rê bidin me...
û sawîrê hezkirinê
li ser gulên evîndar,
li buhara em
lê bûn dost û yar,
asîmanekî vegirê;
hevalê... hevalê...
kengî?
kew wê hev nekin dehfê?
bira ji bira kînê ne ke,
û li hev bikin silavê...
ji wan darên cuda
şaxên {Siyamend û Xecê}
bi bişkivin...?
û tev li hev bibin
li pizanê yek malzarokê..!!
mêrg û çîmen
li ser dengê me geş bibin,
êdî nêçîrvan;
nema ditirsînin,
pezkovî û xezalê
hevalê... hevalê...?