Egîtê Şemsî - Melle û Nimêj

Mellê rûdirêj,
Kûzikê kûrnimêj,
Ser çoka melle,
Melle ditele
Çoke li ser erd,
Bi duake merd
Dev dike li kûz,
Dike kûze-kûz…
Û dibê, Xwedê
Tu li ezmana,
Ezî arana,
Bêje barana,
Bira ew her car
Li zevîyê cînar
Bikin qulixayî,
Bibe çîk-sayî
Lê ser ya min herdem
Bira bibin çem,
Bikine leme-lem,
Zevîya mine hişk,
Tijî mar û mişk,
Bira bibe rim,
Bide min genim,
Rûnêm ber sêlê,
Badim simêlê,
Bixum hevrûşka
Qaz û mirîşka,
Bira cînar, gund
Bêjin mellê rind
Bûye qûl welle dûz
Û bawer kin… kûz
Û rojke nav-deng
Ewra girt govend,
Lêmişta pêlgir
Zevî şûşt û bir
Melle kerba, qest
Kûzik jinê xwest,
Wekî bike “nimêjê”,
Lê avît nav qirêjê
Dîsa hêrsê danenî,
Rabû jorê-ser banî,
Kûzik jorda erdê xist,
Bû hezar kûz, hezar mist
Melle tevizî cî da,
Xeberek got nîvî da:
-Xwedê, te baran dişand,
Hema zevîya min barand?
Yan lêmişta te rakir,
Hema zevîya min tenê bir…

*Çavkanî: @mount_ararat