Dîlawerê Zengî - Kurmê Darê Ji Darê Ye

Ey bira tu binêre,
şax û gulyên li darê

Serî hildan ber bi jor,
Bişkoj vebûn ji xarê

Li ber roja zêr reşan,
Pelzêr l`eniya yarê

Bisk û kezî tev berdan,
Zilfên li ser guharê

Li ber bayê sibayê,
Sema tê gulyên darê

Por li deşt û geliyan,
çînçîna zilfên yarê

Hibrî bi ser xwe wer kir,
Ji kulîlkên hinarê

Bejin kada mirovan,
Wêne ji geh nîgarê

Dest û mil ezman hildan,
Hevpêçana serbarê

çi zirav û çi sitûr,
Tev ji qurmê vê darê

Rehê lingê xwe berdan,
Di nêv xaka nêdarê

Li jor ezmanekî xav,
Ne baran û şehdarê

Pertewa tav û birûsk,
Da gelî û zinarê

Bager û toz û dûman,
Ji jor bi ser tê xwarê

Ziyakî marî çar ser,
Talan bi alîn yarê

Zor û zeber li şaxan,
Zingar bû qurmê darê

Gelek ramûsan wê dan,
Ji lêvên sor sûxarê

Kuştin, mirin, armanc e,
Ji destên siyehkarê

Pir weşîn pelê jînê,
Ji perçebûn ji parê

Kurmê darê ne jê be,
Zingar nabe kevnarê

şan û rûmet nema hew,
Ne şîqîna hawarê

Ew kirasê li bejnê,
Her kes lixwe diparê

Girtî û berê te me,
Sêv ne,j dara hinarê

Zimanê lal bê gerîn,
çavê kwîr vebî xarê

Reh tu bighîne derya,
Jê vexwî xwîn li karê

Kurmê gerdin bê kuştin,
Dûv e, şûr du rû zarê

Baran bi peşk bibarî,
şebnem li dêm bên xwarê

Tişt xweş e, di çaxê xwe,
Zer bibî berê darê

şax û terhên te geş bên,
L` Mehabad û Qentarê

Agirî, Zozik û Zaxo,
Li Mûsil û Enberê

Li Cizîr û Efrînê,
Dêrsim û şanbêcarê

Ava gola bela be,
şîn bên terhên mişarê

Tovên zanînê nû kad,
Nifşên nû hoşiyarê

Riya jînê da biçin,
Berokaş û dijwarê

Ger serxwebûn bidîta,
Dê nema setembarê

Bi yekîtî û zanîn,
Liberxwedane yarê.

15-7-1984, şam