Bextiyar Elî - Reştirîn Şi’ra Dinyayê

Min pencereyek heye li ser dîwarekî nihênî. Li pişt dîwarî hewşeke reş heye, tê de hindek bilbil di qefesa reş de stranan dibêjin. Ez jiyana xwe bêhtir li ber wê pencereya nihênî dibim serî, pencereyeke ku dikarim bi xwe re bigerînim, her bîska ku hemû tişt tarî dibin, ez wê pencereyê vedikim û guh didim bilbilê reş, ku straneke reş bo min dibêje.

Min pencereyek heye li ser dîwarekî reş, li pişt wî esmanekî reş heye, tê de hindek firîşteyên reş hene, mehfûrên reş didirûn, kefenên reş çê dikin… Jiyana min bêhtir bi temaşekirina wan firîşteyan diçe serî, ku kenê reş bi min didin, silava reş li min dikin.

Ez wê pencereya reş bi xwe re digerînim. Gava ku hûn hemû dikevin xewê, ez wê pencereyê vedikim, stêrkên reş bêhn dikim, tenê ez heyva reş dibînim, xwarinên reş dixwim ku ji rêbiwarekî bêhêvî bicih mane, kitêbên reş dixwînim ku destên reş dixwazin, mizgeftên reş ku bangên reş ji nav diçin, fêkiyên reş ku piştî rojiyên reş tên xwarin.

Min pencereyek heye li ser dîwarekî nihênî. Di wî dîwarî de bajarekî reş heye, di wî bajarî de kolaneke reş heye, di wê kolanê de êvarî bi hezaran keçên xemgîn nameyên reş dinivîsin. Ez her şev diçim wan nameyan dixwînim. Ku seranser vediguherim çirûskên reş, biharên reş, lalezarên reş.

Min pencereyek heye li ser dîwarekî reş ku tenê ez dibînim. Dîwar di jûreke reş de ye, tenê di roja reş de tê dîtin, tenê di wextê reş de tê vekirin, tenê kesek tê re diçe ku wekî min hemû nêrînên ji yekem rojê heta qiyametê, tije bibin ji nîgarên reş.


***

Çavkanî: Bextiyar Elî, Ey benderî dost ey keştî dujmin, Endêşe: 2014, r. 84-5
Ji soranî bo kurmancî: înanolo